LinkedIn is een prachtig instrument om je beroepsmatige, zakelijke netwerk uit te breiden en bij te houden. Het bestaat pas enkele jaren en toch kun je al niet meer zonder als professional en ondernemer. Wat me nogal eens verbaast is de manier waarop onbekende mensen je vragen om met hen te linken.
‘Vroeger’, toen we nog alleen fysiek konden netwerken via bijeenkomsten, gaf je elkaar je visitekaartje nádat je contact had gelegd en een interessant gesprek had gevoerd. Stel dat je bij zo’n bijeenkomst voor het eerst binnenkomt. Je deelt zonder iets te zeggen aan iedereen je kaartje uit en gaat weer. Wat denk je dat mensen met dat kaartje zouden doen? Weggooien, ja dat denk ik ook.
Toch krijg ik regelmatig op LinkedIn aanvragen om te linken van volstrekt onbekende personen zonder enige toelichting. Voor mij komt dat neer op mijn voorbeeld tijdens fysieke bijeenkomsten. Ik vraag meestal, zonder de uitnodiging te accepteren, wat de reden is dat ze met we willen linken en of we elkaar kennen. In de regel krijg ik daarop leuke antwoorden en accepteer de uitnodiging alsnog.
Het komt voor dat ik geen antwoord krijg. Ik vraag me dan echt af wat zo iemand op LinkedIn doet? Zoveel mogelijk mensen verzamelen? En dan….? Waarom zou je de communicatie tijdens netwerken op internet anders aanpakken dan tijdens het fysieke netwerken?
Netwerken is durf te vragen, zodat je gelgenheid geeft aan anderen om te geven, waarop jij weer kunt bedanken. Om met Jan Vermeiren (Netwerkcoach in België) te spreken: de Gouden Driehoek van Netwerken!
