Een bevlogen mens werkt met vitaliteit, toewijding en absorptie. Zo definieert de wetenschap de invulling van bevlogenheid. Ik word geprikkeld door het woord absorptie. Want is dat juist niet wat we in deze digitale maatschappij steeds minder hebben? Helemaal opgaan in ons werk zodat we alles om ons heen vergeten? En dan niet een krampachtig fanatisme maar juist een positieve vervoering. Daarvan krijg je geen burn-out, daarvan krijg je juist energie. Je vergeet alles om je heen en bent prettig gefocust op waar je mee bezig bent. Het resultaat laat zich raden.
Grappig genoeg moest ik bij absorptie in je werk direct denken aan de koeien in de uiterwaarden. Als je daar wandelt en de dames staan te eten kijken ze niet op of om. In opperste concentratie wordt er gegraasd en dat is het. Dit in tegenstelling tot als ze liggen te herkauwen. Dan lijk je ineens een bedreiging en gaan ze voor je opstaan. Eten is kennelijk een meer bevlogen activiteit voor de koe dan herkauwen. (En jawel dat is ook werken, gras omzetten in melk en vlees.)
Voor mij betekent absorptie in het werk automatisch offline werken. En natuurlijk is mijn absorptie in werk het hoogst als ik met mensen in de natuur aan het werk ben. Dat is voor mij altijd offline. De energie die het mij geeft om mensen de natuur te laten beleven, zich erdoor te laten inspireren en gewoon erdoorheen te wandelen draagt zeker bij aan mijn bevlogenheid. Ik werk dan in vervoering aan de interactie van mens met natuur en mensen onderling.
Toch zit er ook een schaduwkant aan absorptie. Helemaal opgaan in je werk zonder tijdsbesef, prettig gefocust, in vervoering, kent mijns inziens ook grenzen. Een universiteitsdocente zei gisteren tegen me: “ ik houd mijn been stijf, dat ga ik echt niet doen, dan verlies ik mijn bevlogenheid”. Ze wist dus goed waar voor haar de grens ligt om bevlogen te blijven. Als je met bevlogenheid werkt val je op, je enthousiasmeert anderen én er zal een groter beroep op je worden gedaan want jij doet alles met zoveel energie. En daar zit dan natuurlijk de valkuil. Durf je nee te zeggen, je been stijf te houden?
In de week van de bevlogenheid gaan we natuurlijk vooral aandacht geven aan de positieve kanten van bevlogenheid. Wat is het persoonlijke verhaal achter de bevlogenheid? Hoe kun je met je bevlogenheid anderen inspireren? In ons dagelijkse werk is óók de balans tussen bevlogenheid en erin doorslaan punt van aandacht. In coaching en training is dat vaak aan de orde. Mensen helpen die balans te behouden of weer te vinden is voor mij een deel van mijn zin in werk. En natuurlijk het liefst wandelend in de natuur.