Deze titel kun je lezen als ´ een verhandeling Over Paden´ of ´Over Paden gaan we´. Het is de titel van een interessant boek dat ik aan het lezen ben van Robert Moor en beide betekenissen zijn van toepassing. Ik werd erop attent gemaakt door Human in hun nieuwsbrief. Een boek dat wandelen, biologie en filosoferen combineert heeft natuurlijk mijn directe aandacht. Het gaat in dit boek zowel over de paden die mensen altijd en overal maken als over paden van dieren van mier tot olifant, maar ook over levenspaden en de keuzes die we daarop maken.
Het boek leest heerlijk weg en is een must voor iedereen die van wandelen houdt en dan vooral lange afstand wandelen. De schrijver liep de 3500 km Appalachian Trail in het oosten van de VS terwijl het regende. En als het regent kijk je meestal naar de grond onder je voeten. Dat deed hij ook en dat bracht hem ertoe om een zoektocht naar paden te gaan ondernemen en daarover een boek te gaan schrijven.
Ik vind dat wel een mooi beeld, dat je fysiek over een pad loopt en daar dan een toekomstig ´doelpad´ voor je zelf aan het uitstippelen gaat. De omstandigheden op het pad vroegen om ander gedrag dan ´normaal´ en maakte filosofische vragen los. De antwoorden op die vragen stuurde de schrijver een richting op die hij niet van te voren bedacht had. Is dat niet precies wat wij als wandelcoaches ook doen? Maar niet alleen wandelcoaches natuurlijk. Hoe vaak hoor ik niet van mensen in mijn omgeving dat ze door wandelen hun richting (weer) gevonden hebben.
In het boek staan mooie voorbeelden van de betekenis van paden voor verschillende culturen. Ook schrijnende verhalen over de Indianen in de VS, lees zelf maar. Het boek zet mij aan het denken over paden en hun betekenis voor mij en mijn werk.
Mensen hechten heel verschillende waarden aan paden. Hoe belangrijk is het gebaande pad bijvoorbeeld? Wanneer ga je van de uitgestippelde route af? Dat overkomt mij als wandelcoach nogal eens ongewild. En in die rol kan ik daar erg slecht tegen. De coachee daarentegen heeft daar meestal geen probleem mee, ´jij weet vast wel wat je doet´. Mooi moment voor reflectie. Of die keer dat ik me keurig hield aan het bord om een omweg te maken omdat het pad onder constructie was. De man in de groep was het daar niet mee eens en ging de strijd met me aan. Ik was hem veel te braaf.
Ben je zelf een wegbereider of juist niet en volg je de route? En wat haal je daaruit als je kijkt naar je levenspad? Ga je je eigen weg of volg je de mainstream? Misschien ben je juist een verdwaler? Hoe je zelf je pad ook kiest, het kiezen heeft een prijs. Of je nou op het gebaande pad blijft of juist die afslag neemt, beide gaat niet en dus mag je verdriet hebben over de kans die je laat liggen als je afslaat of juist op het pad blijft. In wandelcoaching lukt het soms echt niet om af te slaan `Dat voelt niet goed, daar voel ik me onveilig´. Pas later in het proces werd duidelijk waar dit voor stond, het lijf wist het allang. In de natuur vind je gemakkelijker ´je pad´ en de betekenis die dat voor jou heeft.
Kortom lezen dat boek. Over Paden, een ondekkingstocht, Robert Moor, ten have, Utrecht 2019
