De natuur lag een week bedekt onder een dikke laag sneeuw en op het water had zich een stevige  ijslaag gevormd. De sneeuw en het ijs smolt en er kwam een bloeiende lente onder te voorschijn.

Net of er niks gebeurt was die afgelopen week. Het is ineens zelfs warm en de bolletjes in de tuin staan schitterend in bloei.  Ook in de natuur bloeit al van alles, vogelmuur, voorjaarskers, vroegeling, speenkruid, paarse dovenetel, ereprijs en zelfs fluitenkruid en herderstasje. Ik zag herhaalde malen een citroenvlinder vliegen en hoorde net een hommel, de elzenkatjes hangen mooi te wezen en de zangvogels laten al behoorlijk van zich horen. De eerste padden en kleine watersalamanders zijn al gesignaleerd.

Het is echter pas februari, er kan nog van alles gebeuren. We kunnen pas later zeggen of het ‘erg’ was dat het weer plotsklaps was gewisseld en de natuur werd aangezet tot snelheid. Is dat een metafoor voor onze eigen jaarcyclus? In de winter gaan we in rust en bereiden ons voor op een nieuwe lente met nieuwe ideeën. De sneeuw stopte alles nog een week lang lekker onder. De ontwikkeling onder die dikke laag stond echter niet stil. Moet dat echter nu ineens met volle kracht eruit komen? [Lees meer…]