Wandelen in de natuur en werken aan je eigen ontwikkeling of aan die van je team gaan prima samen. Voor degene die mij al langer volgen zal deze uitspraak niet verrassend zijn. Maar waar haal ik die “wijsheid” eigenlijk vandaan? Is dat puur door mij proefondervindelijk vastgesteld of is er iets over te vinden in de literatuur?

Ja en nee. Om met dat nee te beginnen. Ik heb nog geen boek of artikel gevonden dat aantoont dat mensen inderdaad beter leren als ze met elkaar in de natuur gaan wandelen, zoals ik beweer. Er is wel veel literatuur over de effecten van bewegen in de natuur, van wandelen, van de groene natuur. Al die bronnen gebruik ik om mijn eigen ervaringen te onderbouwen.

Zoals ik al eerder heb gemeld heb ik onlangs met een collega een hoofdstuk over wandelcoaching in het Groot Coachingsmodellenboek  geschreven. Daarvoor heb ik me weer eens verdiept in al die bronnen en dat wil ik niet voor mezelf houden. Daarom in dit artikel een kleine bloemlezing van enkele van mijn bronnen. Misschien inspireer ik je om zelf ook eens een van die boeken te gaan lezen.
[Lees meer…]

Met dit motto wordt op 6 december het Co-Creatie Congres gehouden in Driebergen. Dat motto bracht bij mij direct herinneringen naar boven aan een natuurervaring die ik had tijdens een workshop van de zomer in Wageningen.  Een natuurervaring die mij duidelijk maakte dat je als wandelcoach gezegend bent als je ook biologische kennis hebt.

Een van de meest krachtige werkvormen in de natuur is het ervaren van de stilte. Of je dat nou wandelend doet of zittend op een mooi plekje, er komt altijd inspiratie uit de natuur. Zo ook bij mij. Mijn cursisten hadden een plekje gevonden en ik ging hetzelfde doen. Het was zomer en de vogeltjes in de uiterwaarden waren druk aanwezig. Toch was er maar een die ik ineens heel duidelijk hoorde. En ik ga er dan van uit dat dat niet voor niets is. Voor de betekenis die dat vogeltje op dat moment voor mij had was het heel handig dat ik een bioloog ben met wat kennis van vogels.

Het was namelijk een Fitis! De Fitis is een klein onopvallend olijfgroenig vogeltje met een spits snaveltje én met een heel karakteristiek liedje. Als visueel ingesteld mens ben ik altijd blij als vogelaars mij een ezelsbruggetje geven hoe ik een liedje kan onthouden.

En wat is dat bij de Fitis? “Ik kan heel erg mooi zingen! Maar ik durf eigenlijk niet zo goed”. Zijn start is krachtig en steeds hoger gaand, de afloop haast fluisterend.  Ik vond het een heel herkenbare metafoor voor hoe ik bij tijd en wijlen omga met mijn bedrijf.  Het kleine vogeltje gaf mij op die zonnige middag precies die zet die ik nodig had.  Hoezo niet durven? Sindsdien heb ik een blog, stuur ik maandelijks een e-zine rond en ben mijn bedrijf aan het professionaliseren.  Oh ja….en ga ik op 6 december naar het Co-Creatie Congres!