Gelukkig mogen we nog steeds een ommetje maken en is het mooi weer. Om meer te halen uit dat ommetje hoef je echt niet naar een natuurgebied om van natuur te genieten. Ook tijdens een ommetje in de stad is genoeg natuur te beleven als je er oog en oor voor hebt. Daarom dit keer een korte oproep om dat ommetje niet te vergeten en wat handreikingen om de lente ten volle te ervaren.
Omdat het overal veel stiller is dan ´normaal´ zijn de vogels ook veel beter te horen. Zet je oren extra ´aan´ en
hondsdraf tussen de tegels
probeer eens na te gaan hoeveel verschillend vogelgezang je eigenlijk hoort. De momenteel overal aanwezige tjif tjaf doet erg zijn best gehoord te worden. En dat is niet moeilijk omdat hij zijn naam eindeloos herhaalt tjif tjaf tjif tjaf tjif tjaf…etc. Maar ook de koolmees is voor de leek te herkennen met zijn steeds herhalende geluid dat doet denken aan een ouderwetse fietspomp. De vink wiens liedje eindigt op ´biskwie´ is misschien ook te horen. Als je goed oplet is de roodborst ook makkelijk te zien. Die vliegt niet snel weg en heeft een prachtig liedje.
Het sneeuwt terwijl ik aan dit artikel begin. Voor de een een excuus om niet naar buiten te hoeven. Voor de ander een lonkend perspectief ¨als mijn werk af is mooi naar buiten!¨ En juist tegen die laatste categorie mensen zou ik het willen hebben. Want waarom wachten? Heb je niet een gesprek staan vandaag dat je net zo goed wandelend in de sneeuwbui kunt voeren?
Het logische, analytische deel van de linkerkant wordt aangevuld met het intuïtieve, contextuele deel van de rechterkant. Het was voor mij dan ook een feest van herkenning om enkele jaren terug het boek Een compleet nieuw brein van Daniel Pink (2005) te lezen. Hij betoogt dat de huidige tijd vraagt om een grotere inspanning van onze rechterhersenhelft. Met de linker alleen, die van de analyse en de details, komen we er niet meer. We hebben juist nu mensen nodig die scheppen en het geheel overzien.
We zitten nog steeds volop in het seizoen van de natuurexcursies dus besteed ik daar nog een keer aandacht aan. Het vorige artikel ging over de relatie tussen wat je wilt bereiken met je excursie, het doel, en de manier waarop je de excursie dus geeft, het middel. Dit keer meer over de inhoud. Ik ga uit van de principes van ‘Interpretation’. De aanpak die komt uit de VS en ook in Engeland en Australië wordt gehanteerd. Interpretation is ‘vertaling’ in het Nederlands en daar gaat het om. Jij als expert ‘vertaalt’ datgene wat er te zien is voor de ‘onwetenden’.
werkte werd het mij steeds duidelijker dat je dat niet kunt bereiken door kennis alleen. De meeste mensen hebben niet al te veel kennis van de natuur. Als je natuurexcursies geeft zou je daar dus rekening mee moeten houden. Dat betekent namelijk dat teveel nieuwe kennis geen voedingsbodem vind om op te landen en dus direct vergeten wordt. Jammer van alle inspanningen. 