Vorige week heb ik nog een rijpe vijg van mijn boom in de tuin geplukt. November in Nederland is niet meer wat het geweest is. Het is sprookjesachtig mooi in het bos. 
Ook al is er geen stralende zon het lijkt wel of de zon er is met al die kleuren geel, rood en oranje. Nu, een paar regenachtige dagen verder, vallen de bladeren, én de vijgen, van de bomen. Alle externe factoren zoals warmte, veel zonlicht en droogte houden uiteindelijk het intrinsieke proces van de herfst natuurlijk niet tegen. Er zit een grens aan het verlengen van de zomer.
Die observaties schoten door me heen toen ik vanochtend in het dubbeldikke nummer van de Groene zat te lezen over het meten van oa bevlogenheid van medewerkers. Alles is meetbaar en dan weet je tenminste op welke ´knop´ je moet drukken om medewerkers efficiënter te laten werken. Wat meet je dan eigenlijk en hoe? Is alles meetbaar? Zelfs zingeving? Ik denk dat we hier toch snel aanlopen tegen grenzen. [Lees meer…]
die de aandacht trekt. De zomer lijkt alweer lang geleden. Geldt dat ook voor alle mooie plannen die we in de zomer gemaakt hebben? Hebben we die nog in beeld? En zo ja wat zijn de stappen die je al gezet hebt?
Mooie ervaringen werden opgedaan in de natuur: “ hier voelt het helemaal goed, hier wil ik wel blijven”. De vraag was om te ervaren waar je in de natuur wilt zijn, waar je je bevlogen voelt. 
vielen met stengel en al op de grond en de koude bleef aan. Maar ziedaar, na enkele dagen zonder vorst overdag staan de meeste krokussen en helleborussen weer rechtop en de vijver is bijna ontdooit. De salamander heb ik nog niet gezien.
Deze week las ik in de krant dat de koning een Canadese sociologe de Erasmusprijs heeft uitgereikt. Deze Michèle Lamont doet onderzoek naar de vraag wat een samenleving veerkrachtig maakt. Haar onderzoek toont aan dat diversiteit bijdraagt aan vitalere en productievere onderlinge verhoudingen in de samenleving. 